Mga Daeng Palad, Duwang Gamgam na Riwariw

Garo na baga sinda mga aking bagong mundag, mayong sulot na bado mientras na nagduduyan sa higdaan sa padiit-diit na pagyugyog dara kan kalipungawan saka pagkaminootan. Luway-luway sa paghiro an saindang mga burles na lawas asin an pagiging saro kaini garo may sinusunod na ritmo asin kumpas. May numero. Haloy. Sobra. Sagkod sa maabot ninda an langit. An mga ngabil asin paghangos naglalapagan.

“Mayo ikang dapat na ikasupog sa sakuya. Naiintindihan ko ang nangyari saimo.”

Napailing si Minerva.

“Dai mo ako nasasabutan, Kardo.”

Tinuruhukan ni Kardo an lalawgon ni Minerva. Sinalo kan sarong muro an saiyang kuko.

“Mayo ka pang inuutang na buhay, Minerva. Dai ka pa riniribok kan saimong kunsensya arog kan remordemiento ko sa kaaabutan kan mga tawong nag-aasa sa sakuyang mga ginadan.”

“Kung riniribok ka kan saimong isip, Kardo, orog man ako. Dakulon na akong nailublob sa kasalan, mga lalaking naloko sakuya. Imoral an ginigibo ko, Kardo. Ika, miski pano, may marhay na objeto an saimong ginigibo.”

“Sala ka, Minerva. Dai pare-pareho an pagheling o pag-iisip kan tawo. Dai pareho an pag-iisip kan mga moralista saka para kasalanon. Iba an buhay ninda kun ikukumpara sa satuyang buhay. Saimo, an pagpili na magkasala o magadan na bukas an mata. Sakuya, an gumadan nin buhay o pabayaan an pang-aabuso. Kaipuhan ta na magpili. Arog kaiyan an buhay sa kinaban na ini. Minerva, dapat magpili. Bako para mabuhay susog sa dikta kan moralista.”

“Saka,” dagdag pa ni Kardo, “ano an pakialam kan ibang tawo sa mga puso na nagkakaminootan? An importante otro pa kita nagkahelingan. May pag-asa pa kita, Minerva. Puwede pa kitang magbagong buhay.”

Nagtindog si Minerva. Nagsulot nin bado, nagsulo nin sigarilyo saka nagtukaw sa gilid kan bintana. Pigturuhukan niya an mamundong lalawgon kan bulan.

“Magbagong buhay? Deficil an sinasabi mo, Kardo, asin aram mo iyan.”

Inako ni Kardo an kadaugan. Iyo suway an saindang dalan na kaipuhan susugon ano man an puweding abutan.

Pinahid an turo kan uran sa salming pero madali na nasanglian sa sunod na turo. Nagbalik an pampahid. May turo kan uran. Asin otro pa. Arog kaiyan an samuyang buhay, naisip ni Kardo mientras na nakasakay sa enotan kan pampasahero na dyip. Garo sarong laban na daing katapusan sa kusog kan mga nag-aabot na bagyo sa buhay. Arog kan makina, an tawo garo man trabaho na dapat niyang tapuson.

Nagbuwelta sa saiyang isip an huring pagurulay ninda ni Ka Emong.

“Ka Kardo, an pulis na idto bistado na maboot asin may didikasyon pa sa trabaho. Maraot na kita sa mata kan tawo. Dai na daa kita nagpipili. Dapat bagang ubuson an gabos na mga hayop sa pananom?”

Nakubanan si Kardo sa saiyang tinataguan kan maheling an kotse na paluwas sa garahe kan harong na saiyang binabantayan. Kinapkap an badil sa habayan. Habo kan saiyang isip, pero ano pa an nawawalat sa saiya?

Luminakaw parani si Kardo sa kotse. Nagmamaniobra idto. Naheling niya sakay an tuyo asin an driver. Naagaw kan saiyang pagheling an duwang gamgam na Riwariw naglulupad lupad sa kaitaasan.

Kan madaiti sa saiyang tinitindugan an kotse, kuminurahaw siya.

“Mejor!”

Napasa kan magsurunod-sunod na putok an katuninungan kan aldaw. Luminupad parayo an duwang Riwariw.

Nagragusdos an pulis sa saiyang kinatutukawan. Na-estatwa si Kardo sa saiyang kinatitindugan. Perang beses na kaya siyang gumadan. Pero ano ta ngonian nangingigkig an saiyang daghan?

Otro. Duwang putok an nadangog.

Nag-aaso an badil sa kamot kan drayber. Tuminumba patihaya si Kardo sa gilid kan kalye. Naheling kan saiyang mga mata an azul na langit, mayong panganuron. Naisip niya si Minerva, an saiyang ina, an saiyang ambisyon para sa banwaan, an Diyos.

2015_0522_riwariw2

*26

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *